Απεργίες διαρκείας, διαδηλώσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία, ταραχές, απεργίες αλληλεγγύης συνθέτουν το σκηνικό της διαμόρφωσης της εργατικής τάξης την περίοδο 1918-1923. Με φόντο μια εκτατική καπιταλιστική συσσώρευση που βασίζεται στην άντληση απόλυτης υπεραξίας, ένα κράτος-χωροφύλακα και τις πολεμικές επιχειρήσεις του μεγαλοϊδεατικού ελληνικού εθνικισμού, το προλεταριάτο χρησιμοποιεί ένα πλήθος όπλων ενάντια στον υποβιβασμό του σε φτηνή εργασιακή δύναμη.
Η δημιουργία νέων σωματείων και ομοσπονδιών, καθώς και της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ, δεν αποτελεί μια αναίμακτη και ειρηνική διαδικασία. Για μία τάση του εργατικού κινήματος, αναρχική και αντικοινοβουλευτική, και πιο συγκεκριμένα για δύο εκπροσώπους της, τους σχετικά αγνοημένους Σταύρο Κουχτσόγλους και Κωνσταντίνο Σπέρα, καθώς και σε τι μας χρησιμεύει για την ταξική πάλη σήμερα αυτή η ιστορική αναδρομή που θα επιχειρήσουμε να κάνουμε, θα μιλήσουμε στην
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
με τον αναρχικό σύντροφο ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ
συγγραφέα του βιβλίου Ο Ήλιος της Αναρχίας Ανέτειλε